Co do zasady – pracownik, który nie posiada aktualnego orzeczenia lekarskiego pozwalającego mu na wykonywanie obowiązków na zajmowanym stanowisku, nie może być dopuszczony do pracy. Pracodawca nie ma tu specjalnego pola manewru.

W sytuacji, kiedy lekarz medycyny pracy stwierdzi, że stan zdrowia pracownika nie pozwala mu na wykonywanie obowiązków na stanowisku i w warunkach wymienionych w skierowaniu na badania, pracodawca nie może dopuścić go do pracy (art. 229, par. 4 Kodeksu pracy). Czy więc taki pracownik musi od razu zostać zwolniony?

Jeśli stan zdrowia pracownika na to pozwala, a pracodawca wyrazi takie życzenie, pracownik może zostać przeniesiony na inne stanowisko, na którym wykorzystane mogą być jego dotychczasowe doświadczenie i posiadane kwalifikacje. Przy zmianie stanowiska konieczne jest oczywiście kolejne badanie lekarskie dotyczące pracy w zmienionych warunkach na nowym stanowisku.

Jeżeli jednak nie ma możliwości przeniesienia, pracodawca może podjąć decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy za wypowiedzeniem i jednocześnie zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy wypłacając mu za ten okres wynagrodzenie takie, jak w przypadku urlopu wypoczynkowego.

Natychmiastowe zwolnienie pracownika może mieć miejsce tylko w sytuacji, gdy przebywałby on na zwolnieniu lekarskim przez czas dłuższy niż to przewiduje Kodeks pracy w art. 53 dla okresu ochronnego.

Orzecznictwo: Wyrok SN z 16 grudnia 1999 roku, sygn. akt I PKN 469/99.

Podstawa prawna; Kodeks pracy [Dz. U. 1974, nr 24, poz. 141 ze zmianami].

Źródło: Gazeta Podatkowa nr 27(1381)/2017