Nie wszyscy i nie w każdych okolicznościach muszą płacić podatki od pobieranych alimentów. Wiele zależy od wieku osoby otrzymującej pieniądze oraz sposobu, w jaki zostały one przyznane.

Na całkowite zwolnienie z podatku od alimentów mogą liczyć dzieci, które jednocześnie są uprawnione do pobierania renty socjalnej, albo zasiłku pielęgnacyjnego.

Z opodatkowania są zwolnione alimenty otrzymywane przez dzieci niemające więcej niż 25 lat. W przypadku osób starszych z opodatkowaniu zwolniona jest natomiast kwota 700 złotych. Pieniądze otrzymane powyżej tej sumy należy opodatkować. Jest to jednak możliwe tylko przy spełnieniu warunku związanego z pochodzeniem otrzymywanego przychodu. To znaczy – jeśli alimenty zostały przyznane na podstawie wyroku sądowego, bądź ugody zawartej między stronami, ale przed sądem, opodatkowaniu podlega tylko kwota przekraczająca 700 złotych miesięcznie.

Przy czym biorąc pod uwagę alimenty w kontekście odprowadzania daniny do fiskusa – należy uwzględniać tylko sumy naprawdę otrzymane, a nie te zasądzone przez sąd. Często przecież zdarza się, że osoba obarczona obowiązkiem podatkowym nie wywiązuje się z niego w wystarczającym stopniu i faktycznie przekazywane kwoty są niższe od ustalonych. Albo wcale.

Przychody, jakimi są alimenty, należy zsumować z przychodami pochodzącymi z innych źródeł i wspólnie opodatkować zgodnie ze skalą podatkową (18, lub 30 %).

Dla potrzeb podatkowych nie ma znaczenia, czy alimenty przekazywane są przez osobę, na której spoczywa obowiązek podatkowy, czy też przekazywane są przez Fundusz Alimentacyjny.

Podstawa prawna:
ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych [Dz. U. 2012, poz. 361] – art. 9, ust. 1, art. 21, ust. 1, pkt 127.

Źródło: Dziennik Gazeta Prawna numer 52/2015 (3945).