Decyzja dotycząca innego podatnika (na przykład – kontrahenta) może być dołączona do akt sprawy. W przeciwnym razie nie dałoby się walczyć z grupami przestępczymi wyłudzającymi zwrot podatku w sposób zorganizowany.

Urząd kontroli skarbowej uznał, że kontrolowana spółka prowadzi  działalność pozorną. Zawierała ona z kontrahentami umowy nie mające  przełożenia w rzeczywistości. Wystawiała faktury puste, podczas, gdy nie świadczyła żadnych usług. Mimo to odliczała naliczony z faktur kupna podatek obrotowy (VAT). Faktury dotyczyły usług związanych z księgowością, lub obsługą biura. W stosunku do zatrudnionych w przedsiębiorstwie osób również toczyło się postępowanie karne. Wykryto, że tworzą one organizację o charakterze przestępczym.

Po zebraniu zeznań świadków, w oparciu o materiał dowodowy oraz decyzje wydane w stosunku do kontrahentów firmy – urząd kontroli skarbowej wydał decyzję wymiarową nakazującą spółce zwrot naliczonego podatku, z tego względu, iż nie prowadziła faktycznie żadnej działalności gospodarczej – więc nie miała prawa do odliczania podatku obrotowego.

Firma nie zgodziła się z decyzją dyrektora UKS i wniosła skargę do sądu. Chciała wykazać, że  urząd podejmując decyzję wymiarową opierał się na niekompletnych dowodach. A przy postępowaniu kasacyjnym próbowała przekonać sąd, że organ skarbowy wykorzystał materiał dowodowy niezgodny z prawem, za jaki uważała decyzję podjęta w sprawie innego podatnika (jej kontrahenta).

Naczelny Sąd Administracyjny kategorycznie odrzucił zarzuty. Orzekł, iż bez możliwości wykorzystania dowodów zebranych w innych postępowaniach, wykrywanie i karanie zorganizowanych grup przestępczych specjalizujących się w wyłudzeniach podatków byłoby mocno utrudnione, jak nie niemożliwe. Podkreślił również, że w rozstrzyganym przypadku w żaden sposób nie została naruszona tajemnica skarbowa.

Wyrok NSA, 8 listopada 2013 (sygn.. I FSK 1571/12)  jest prawomocny.