Umorzenie zaległości wynikające z zastosowania przepisów ustawy o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność (Dz. U. z 2012 r. poz. 1551) to nie tylko same plusy dla podatnika. Może powodować również negatywne konsekwencje.

Do najbardziej oczywistych niekorzystnych skutków umorzenia należności wynikającego z przepisów ustawy abolicyjnej (Dz. U. 2012, poz. 1551) należy fakt, że przy ustalaniu prawa i wysokości rent z ubezpieczeń społecznych, a także emerytur i innych świadczeń (do jakich prawo ściśle związane jest z posiadaniem konkretnego okresu  składkowego w ramach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2013, poz. 1440) nie będzie wzięty pod uwagę okres, za jaki uzyskano umorzenie. Co za tym idzie, kwota składek, jakie uległy umorzeniu, nie zostanie wliczona do podstawy obliczania emerytury. Obliczone świadczenie siłą rzeczy będzie więc niższe.

W sytuacji natomiast, kiedy zadłużenie podatnika przeszło na jego spadkobierców i któryś z nich ubiegał się skutecznie o umorzenie, to konsekwencje tego faktu nie są dla pozostałych takie zupełnie oczywiste.

Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2012, poz. 749 ze zmianami) w art. 91 nakazuje określenie zasad odpowiedzialności solidarnej w nawiązaniu do przepisów Kodeksu cywilnego w stosunku do zobowiązań cywilnoprawnych. W związku z tym – jeśli wniosek o umorzenie zaległości złoży tylko jeden ze spadkobierców solidarnie odpowiedzialnych za zadłużenie, to zastosowany będzie art. 373 Kodeksu cywilnego (Dz. U. 1964, nr 16, poz. 93 ze zmianami), który mówi, że jeśli wierzyciel zwolni z długu, lub zrzeknie się solidarności względem jednego z dłużników solidarnych, nie oznacza to, iż pozostali współdłużnicy również zostaną automatycznie zwolnieni z obowiązku spłaty zadłużenia. Należy to rozumieć w ten sposób, że umorzenie zadłużenia jednego ze współspadkobierców na mocy ustawy abolicyjnej nie powoduje zwolnienia z zadłużenia pozostałych spadkobierców.