Ustawa o VAT pozwala zwolnić z odprowadzania podatku usługi związane z profilaktyką medyczną. Za takie można uznać na przykład usługi świadczone przez psychologa pracy wobec osób dotkniętych długotrwałym bezrobociem, ale już nie usługi związane z pomocą przy wyborze zawodu zwiększającego szanse na uniknięcie bezrobocia.

Ustawa o VAT w art. art. 43, ust.1, pkt 19, lit. d określa zakres usług, które mogą być zwolnione z VAT przez wzgląd na ich związek z profilaktyką zdrowotną. Są to między innymi usługi mające na celu zachowanie, przywracanie, ratowanie i poprawę zdrowia.

Kobieta świadcząca usługi jako psycholog pracy była przekonana, że nie musi odprowadzać podatku VAT. Zwróciła się więc do Izby Skarbowej w tej sprawie argumentując, że skoro pracuje głównie z bezrobotnymi oraz młodzieżą pomagając jej obrać optymalny kierunek kształcenia, który zwiększałby szanse na uniknięcie w przyszłości bezrobocia, to jej działania mają znamiona profilaktyki zdrowotnej (zapobiegają i pomagają radzić sobie ze stresem związanym z długotrwałym bezrobociem).

Dyrektor Izby w indywidualnej interpretacji nie zgodził się jednak ze stanowiskiem psycholog. Uznał bowiem, że świadczonych przez nią usług nie da się zaliczyć do opieki medycznej, a w związku z tym nie znajduje wobec nich zastosowania treść wspomnianego wcześniej przepisu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał częściowo racje i psycholog, i dyrektora Izby. Wyraził bowiem zdanie, że część świadczonych usług może być zwolniona z podatku VAT, a od innych należało go będzie odprowadzić. Ze zwolnienia można skorzystać w przypadku usług związanych z pomocą osobom długotrwale bezrobotnym, natomiast doradztwo mające na celu dobranie kierunku kształcenia i przyszłego zawodu nie może być nim objęte. Sąd odniósł się przy tym do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wskazywał na istotę znaczenia celu świadczonej usługi medycznej.

Podstawa prawna: ustawa o VAT [Dz. U. 2004 nr 54 poz. 535 ze zmianami].

Orzecznictwo:
Wyrok TSUE z 11 stycznia 2001 roku w sprawie C-76/99.
Wyrok WSA we Wrocławiu z 22 stycznia 2015, sygn. akt I SA/Wr 2278/14.

Źródło: Dziennik Gazeta Prawna nr 36/2015 (3929).