Kiedy współwłaściciele nieruchomości dzielą czasowo między sobą obowiązki administratora, istnieje konieczność wzajemnego fakturowania.

Dwa przedsiębiorstwa będące współwłaścicielami budynku wykorzystywały część pomieszczeń na własne cele, a niektóre wynajmowały osobom trzecim. Dzieliły się przy tym obowiązkami administratora – raz jedno pełniło tę funkcję, raz drugie.

Jedna z firm popadła w konflikt z Izbą Skarbową odnośnie dokumentowania i opodatkowania rozliczeń ze współwłaścicielem. Izba uważała, że podział przychodów wynikających z najmu powinien podlegać opodatkowaniu VAT i że konieczne jest wystawienie faktury.

Przedsiębiorstwo sprzeciwiało się temu tłumacząc, że akceptacja przez drugiego współwłaściciela (który akurat nie pełni funkcji administratora) wynajmu pomieszczeń nie jest usługą świadczoną na jego rzecz. Należy przez to rozumieć, iż podział przychodów uzyskanych z najmu nie może być uznany za formę zapłaty za jakiekolwiek świadczenia.

Warszawska Izba Skarbowa zajęła jednak inne stanowisko. Uznała, że część przychodów uzyskanych z najmu, jaka należy się współwłaścicielowi (w okresie, kiedy nie jest on administratorem) jest rzeczywiście wynagrodzeniem za usługę najmu (podlega więc podatkowi od towarów i usług), toteż przy jej wypłacie współwłaścicielowi należy wystawić FV.

WSA w Warszawie, do którego zwróciła się firma, uchylił te interpretację, jednak Najwyższy Sąd Administracyjny przyznał rację Izbie. Orzekł, że skoro obaj współwłaściciele są podatnikami VAT, to w momencie, gdy jeden z nich zajmuje się administrowaniem nieruchomością, to drugi przyjmując należną mu część  kwoty z najmu, powinien wystawić  fakturę VAT.

Wyrok NSA z 19 marca 2014 (sygn. akt. FSK 579/13).