Wejście Polski do Unii Europejskiej przyniosło ze sobą wiele poważnych zmian w polskim systemie prawnym, z którymi jak najszybciej należało się zmierzyć.  Wszystko zaczęło się od  podjęcia decyzji ramowej przez Radę Unii Europejskiej w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób miedzy Państwami Członkowskimi. Od 13 czerwca 2002 r. państwa UE są zobowiązane do wydania osoby, wobec której wydano ENA. Warunkiem jest, aby przestępstwo było ciężkie i zagrożone karą minimum trzech lat pozbawienia wolności.

PROBLEM Z KONSTYTUCJĄ

Od kiedy Polska weszła do UE, jasne stało się, że art. 55 Konstytucji RP o zakazie ekstradycji obywatela polskiego kiedyś stanie się problematyczny. I tak w 2005 roku sprawa trafiła do Trybunału Konstytucyjnego. Rozwiązanie tego problemu nie było łatwe. Trybunał zawsze w swoim orzecznictwie podkreślał nadrzędność Konstytucji nad prawem unijnym.  Inaczej Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu, który za nadrzędne uznawał właśnie prawo unijne. Innego wyroku być nie mogło jak tylko uznać art. 607t § 1 Kodeksu postępowania karnego, który uległ zmianie 1 maja 2004 r., za niezgodny z art. 55 Konstytucji RP. Sędziowie zdecydowali jednak, że przepis ten straci moc prawną dopiero po 18 miesiącach od dnia ogłoszenia wyroku. Był to najdłuższy z możliwych okresów, na jaki mogli pozwolić. Jest on dopuszczalny jedynie w przypadku aktów prawnych rangi ustawowej. Tym samym,  ustawodawca otrzymał niezbędny czas do nowelizacji Konstytucji.

CO TO ZMIENIA?

Wcześniej obywatel polski, miał pewność, że nie zostanie wydany żadnemu innemu państwu. Teraz tę pewność utracił. Choć należy pamiętać, że ENA dotyczy jedynie państw UE i działa w obie strony. Jednak zmiany jakie zostały wprowadzone, aby móc w pełni realizować decyzję Rady o ENA, miały na celu usprawnienie wymiaru sprawiedliwości Państw Członkowskich, a przede wszystkim usunięcie zbędnych formalności, w jakie obfitowała procedura ekstradycyjna. Jakkolwiek pierwszorzędnym celem było osądzenie i ukaranie osób uciekających przed sprawiedliwością.

Wejście Polski do Unii Europejskiej przyniosło ze sobą wiele poważnych zmian w polskim systemie prawnym, z którymi jak najszybciej należało się zmierzyć.  Wszystko zaczęło się od  podjęcia decyzji ramowej przez Radę Unii Europejskiej w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób miedzy Państwami Członkowskimi. Od 13 czerwca 2002 r. państwa UE są zobowiązane do wydania osoby, wobec której wydano ENA. Warunkiem jest, aby przestępstwo było ciężkie i zagrożone karą minimum trzech lat pozbawienia wolności.

PROBLEM Z KONSTYTUCJĄ

Od kiedy Polska weszła do UE, jasne stało się, że art. 55 Konstytucji RP o zakazie ekstradycji obywatela polskiego kiedyś stanie się problematyczny. I tak w 2005 roku sprawa trafiła do Trybunału Konstytucyjnego. Rozwiązanie tego problemu nie było łatwe. Trybunał zawsze w swoim orzecznictwie podkreślał nadrzędność Konstytucji nad prawem unijnym.  Inaczej Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu, który za nadrzędne uznawał właśnie prawo unijne. Innego wyroku być nie mogło jak tylko uznać art. 607t § 1 Kodeksu postępowania karnego, który uległ zmianie 1 maja 2004 r., za niezgodny z art. 55 Konstytucji RP. Sędziowie zdecydowali jednak, że przepis ten straci moc prawną dopiero po 18 miesiącach od dnia ogłoszenia wyroku. Był to najdłuższy z możliwych okresów, na jaki mogli pozwolić. Jest on dopuszczalny jedynie w przypadku aktów prawnych rangi ustawowej. Tym samym,  ustawodawca otrzymał niezbędny czas do nowelizacji Konstytucji.

CO TO ZMIENIA?

Wcześniej obywatel polski, miał pewność, że nie zostanie wydany żadnemu innemu państwu. Teraz tę pewność utracił. Choć należy pamiętać, że ENA dotyczy jedynie państw UE i działa w obie strony. Jednak zmiany jakie zostały wprowadzone, aby móc w pełni realizować decyzję Rady o ENA, miały na celu usprawnienie wymiaru sprawiedliwości Państw Członkowskich, a przede wszystkim usunięcie zbędnych formalności, w jakie obfitowała procedura ekstradycyjna. Jakkolwiek pierwszorzędnym celem było osądzenie i ukaranie osób uciekających przed sprawiedliwością.