Zwolnienie z podatku jednego ze współwłaścicieli nie oznacza przerzucenia ciężaru finansowego daniny na pozostałych współwłaścicieli.

Gmina w okolicach Rzeszowa przesłała decyzję dotyczącą zapłaty podatku od nieruchomości na ręce spółki. Firma ta była współwłaścicielem budynku wraz z Zakładem Pracy Chronionej (ZPChr), który ustawowo  zwolniony jest z konieczności oddawania daniny z tego tytułu. W dokumencie podatek dotyczący całej nieruchomości, łącznie z częścią , z której zwolniony był ZPChr, nakazany został do opłacenia spółce. Samorząd wskazał przy tym na art. 3, ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 1991, nr 9, poz. 31 ze zmianami) traktujący o solidarnej odpowiedzialności właścicieli. Firma była zdania, że żądanie jest bezprawne. Według niej zwolnienie  Zakładu Pracy Chronionej z podatku nie może oznaczać automatycznie przerzucenia obowiązku jego uiszczenia na inny podmiot.

Odwołanie do prezydenta miasta okazało się bezskuteczne w tej sprawie.  Spółka zwróciła się więc ze skargą  do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, który jednak przyznał racje gminie. Opierał się przy tym na założeniu, iż podatek od nieruchomości wynika z jej posiadania. Zależny jest od charakteru gruntu, czy budynku, a nie cech podmiotu, do którego  należy. Zwolnienie z podatku jednego ze współwłaścicieli, nie oznacza zmiany sytuacji dla pozostałych współwłaścicieli, którzy solidarnie odpowiadają za całą nieruchomość. Powinni więc oni zapłacić podatek w całości.

Wyrok WSA spółka zaskarżyła do Najwyższego Sądu Administracyjnego i ten okazał się dla niej przychylny. Orzekł, iż zwolnienie jednego ze współwłaścicieli z podatku od nieruchomości oznacza konieczność pomniejszenia wartości należnego za tę nieruchomość podatku o część przypadającą na tego współwłaściciela. Pozostała kwota natomiast musi być uiszczona przez pozostałych współwłaścicieli, którzy ponoszą odpowiedzialność solidarną, ale już od tak obliczonej daniny.

Wyrok NSA z 5 marca 2014 roku (sygn. akt III FSK 748/12).