Wyjazdy służbowe osoby prowadzącej działalność gospodarczą można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w ramach limitu wskazanego przez ustawodawcę. Różnica między faktycznie wydaną sumą, a kwotą limitu nie może być natomiast uwzględniona w kosztach.

Osoba prowadząca działalność gospodarczą (nie zatrudnia pracowników) w zakresie  praktyki pielęgniarskiej, zwróciła się z zapytaniem do Izby Skarbowej, czy może wyjazdy służbowe wliczyć w koszty podatkowe.

Usługi świadczy ona tylko na rzecz jednego odbiorcy – szpitala specjalistycznego (oddział kardiologiczny) w postaci dyżurów, 2-3 razy w tygodniu, w różnych godzinach wynikających z ustalonego grafiku. Szpital oddalony jest o 32 km od jej miejsca zamieszkania będącego jednocześnie siedzibą firmy. Wnioskodawca trasę do miejsca świadczenia usług wykonuje samochodem wliczonym do środków trwałych przedsiębiorstwa.

W indywidualnej interpretacji dyrektor bydgoskiej Izby Skarbowej przyznał, że prawo podatkowe nie definiuje pojęcia podróży służbowej, jej definicje można natomiast znaleźć w art. 77 (5) par. 1 Kodeksu pracy (Dz. U. 1974, nr 24, poz. 141 ze zmianami). Mówi on, że podróż służbowa to wykonywanie zadania  służbowego z polecenia pracodawcy w miejscu oddalonym od siedziby pracodawcy, albo innym od stałego miejsca pracy. W odniesieniu do przedsiębiorcy samodzielnie decydującego o świadczeniu poszczególnych usług, najistotniejszy jest bezpośredni związek wyjazdu z prowadzoną działalnością.

Drugim ważnym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, jest wysokość limitu przyznawanej pracownikowi diety na podróż służbową. Obejmuje on i przedsiębiorcę. Z tym, że jeśli jego wydatki okażą się wyższe niż wspomniany limit, to zaliczy on w koszty podatkowe wyłącznie kwotę w nim się mieszczącą.

Dyrektor izby podkreślił ponadto, że dotychczasowe stanowisko sądów administracyjnych w kwestii wyjazdów służbowych charakteryzuje jednomyślność – nie widzą one uzasadnienia dla uznawania za nie wyłącznie podróży o charakterze incydentalnym. W odniesieniu natomiast do zasadniczego przedmiotu działalności – jego realizacja nie jest obejmowana przez podróże służbowe.

Reasumując – izba uznała, że osoba prowadząca działalność w ramach praktyki pielęgniarskiej i świadcząca usługi poza siedzibą firmy, może zaliczać wydatki poniesione na podróże służbowe związane z prowadzonymi usługami do kosztów podatkowych w wysokości mieszczącej się w granicach limitu, jaki określony jest dla diet przyznawanych pracownikom na wyjazdy służbowe.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 10 marca 2014 roku nr ITPB1/415-1253/13/AK.