Przy określaniu wysokości zasiłku chorobowego bierze się pod uwagę wynagrodzenie otrzymywane w trakcie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego doszło do powstania niezdolności do pracy. Zazwyczaj jest nią przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacane w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy (a gdy czas zatrudnienia jest krótszy, to uwzględnia się pełne miesiące kalendarzowe). Ale od tej reguły jest wyjątek.

Jeżeli zmianie ulega wymiar czasu pracy, to do obliczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego wykorzystuje się wynagrodzenie wynikające z nowego wymiaru czasu pracy.

Przykład: Kobieta pracowała w firmie od dwóch lat na cały etat, po czym w sierpniu 2015 roku zmianie uległa jej umowa o pracę – przeszła na ½ etatu. W grudniu 2015 powiadomiła natomiast pracodawcę, iż spodziewa się dziecka i przedstawiła przy tym zaświadczenie lekarskie ze zwolnieniem na 30 dni opatrzone kodem „B”.

W tym przypadku, jako, że w sierpniu zmniejszył się jej wymiar czasu pracy, otrzyma zasiłek stosowny do nowego wymiaru pracy, czyli obliczony z uwzględnieniem wynagrodzenia otrzymanego za pełne miesiące kalendarzowe następujące po tej zmianie, czyli wrzesień, październik i listopad.

Jeśli więc pracując na cały etat zarabiała 2000zł, a po przejściu na jego połowę – 1000zł, to podstawą ta będzie 862,90zł, bo:

(1000zł – 137,10zł*) x 3 m-ce = 2588,70zł.

2588,70zł : 3 m-ce = 862,90zł

*137,10zł to składki na ubezpieczenie społeczne potrącane przez pracodawcę ze środków pracownicy.

Jako, że na formularzu zwolnienia widnieje kod „B”, kobieta za każdy dzień niezdolności do pracy otrzyma świadczenie w wysokości 28,76zł wynikające z następujących wyliczeń:

862,90zł x 100% : 30dni = 28,76zł.

Podstawa prawna: Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2014, poz. 159 ze zmianami)

Źródło: Gazeta Podatkowa, nr 100 (1245)/2015.