W przypadku duplikatu faktury VAT w grę wchodzą dwa terminy, w których możliwe jest odliczenie VAT. Zależne są one od losów pierwotnej FV.

Z różnych przyczyn podatnik może opierać się na duplikacie faktury. W związku z tym niejednolity jest sposób postępowania z tego rodzaju dokumentem. Jeżeli oryginał w ogóle nie dotarł do nabywcy, to wystawiony później duplikat traktuje się jak pierwotną fakturę i stosuje się wobec niego ogólne zasady rozliczania VAT wyznaczone przez ustawę o podatku VAT w art. 86.

Wspomina on, iż podatek naliczony można odliczyć za okres, w jakim u sprzedającego w związku z daną transakcją wygenerowany został obowiązek podatkowy. Nie wcześniej jednak niż przy rozliczeniu okresu, w którym to FV znalazła się u nabywcy. Należy pamiętać, że jeśli kupujący nie odliczy podatku w tym konkretnym czasie, to może tego dokonać w jednym z dwóch okresów rozliczeniowych (ustawa o VAT, art. 86, ust. 10 i ust. 11).

Natomiast w sytuacji, kiedy nabywca otrzymał fakturę w odpowiednim terminie, zdążył dokonać odliczenia VAT dotyczącego danej transakcji, a dopiero później wspomniany dokument mu zaginął, bądź został zniszczony, to wówczas wystawiony duplikat służy jedynie udowodnieniu prawa do tego odliczenia i nie implikuje żadnych zmian w sposobie odliczania VAT. Takie stanowisko przedstawia między innymi Dyrektor warszawskiej Izby Skarbowej w interpretacji z 1 kwietnia 2015 roku, gdzie podkreśla, iż duplikat FV jest pod względem prawnym równorzędny z fakturą oryginalną, gdyż jest dokumentem potwierdzającym zajście tego samego zdarzenia. Toteż nie można pod żadnym pozorem odliczać podatku naliczonego i z faktury pierwotnej, i z oryginału.

Podstawa prawna:

Ustawa o podatku od towarów i usług [Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054]

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2015 nr IPPP1/4512-216/15-2/RK.

Źródło: Gazeta Podatkowa Nr 1/2016 (1251).