Prawo do odszkodowania za niewykorzystany okres wypowiedzenia przysługuje w sytuacji, kiedy do przesunięcia okresu wypowiedzenia dochodzi z powodu ogłoszenia upadłości bądź likwidacji pracodawcy, albo z innych przyczyn niezwiązanych z pracownikiem. Okres wypowiedzenia, za który przysługuje odszkodowanie zalicza się przy tym do okresu zatrudnienia.

Przepisy przewidują dwa sposoby na skrócenia okresu wypowiedzenia. Jeden z nich regulowany jest przez zapis w art.36, par.6 Kodeksu pracy, drugi przez art.36¹, par.1 Kodeksu pracy.

Regulacje wprowadzone przez art.36, por.6 dotyczą sytuacji, kiedy umowa o pracę została wypowiedziana, a potem z jakichś przyczyn istnieje potrzeba, by skrócić okres wypowiedzenia. Wymaga to porozumienia stron. W tym przypadku pracownikowi przysługuje wynagrodzenie wyłącznie za okres do daty rozwiązania umowy i nie ma prawa ubiegania się o odszkodowanie za pozostały okres wypowiedzenia.

Natomiast w okolicznościach, kiedy pracodawca wypowiada umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony lub określony z przyczyn wynikających z ogłoszenia swojej upadłości bądź likwidacji, albo innych powodów niedotyczących bezpośrednio pracownika, zastosowanie znajdują regulacje zawarte w art.36¹, par.1 Kodeksu pracy. Z nich wynika, że pracownik nie tylko otrzymuje wynagrodzenia za czas do dnia, w którym umowa zostaje rozwiązana, ale też ma prawo do odszkodowania za pozostały okres wypowiedzenia (odpowiada ono wysokości wynagrodzenia za ten okres), a poza tym czas, za który dostaje odszkodowanie, wlicza się do okresu zatrudnienia.

Podstawa prawna: Kodeks pracy [Dz. U. 2014, poz.1502 ze zmianami]

Źródło: Gazeta Podatkowa 77(1327)/2016