Nie każde odszkodowanie, lub zadośćuczynienie wolne jest od podatku dochodowego. W niektórych przypadkach konieczne jest odprowadzenie daniny do fiskusa.

Ustawa o podatku dochodowym (updof –  Dz. U. 1991, nr 80, poz. 350 ze zmianami) w art. 21, ust. 1, pkt. 3 określa, że zwolnione z podatku dochodowego są odszkodowania, bądź zadośćuczynienia pozyskane na podstawie zaleceń odrębnych ustaw, czy przepisów wykonawczych, które zostały wydane w oparciu  o te ustawy. Nie zalicza się tu natomiast:

• odpraw i odszkodowań określonych w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę
• odpraw pieniężnych, jakie są wypłacane w oparciu o przepisy o poszczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z powodów niedotyczących pracownika
• odpraw i odszkodowań w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia funkcjonariuszy, którzy pozostają w stosunku służbowym
• odszkodowań, które zostały przyznane w oparciu o przepisy o zakazie konkurencji
• odszkodowań za szkody, które dotyczyły majątku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej
• odszkodowań za szkody, które dotyczyły majątku związanego  z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, jakich dochody obejmuje opodatkowanie zgodnie ze skalą wspomnianą przez art. 27, ust. 1, bądź na zasadach określonych przez art. 30c
• odszkodowań, które wynikają z zawieranych umów, albo ugód innych niż sądowe

Do odrębnych ustaw, na podstawie których wypłacone odszkodowanie może zostać zwolnione z podatku dochodowego należy Kodeks pracy (Dz. U. 1974, nr 24, poz. 141 ze zmianami). Wymienia on między innymi ą sytuację, kiedy pracownik rozwiązuje umowę o pracę bez wypowiedzenia na skutek dopuszczenia się przez pracodawcę ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika. Musi on wówczas wypłacić  pracownikowi odszkodowanie w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu za czas wypowiedzenia.

Do rażących naruszeń obowiązków w stosunku do pracownika należy m.in. niewypłacenie pracownikowi całości należnego wynagrodzenia.